POESIA
30-12-2017 14:09
Subscriu-te gratuïtament i rebràs cada dissabte el nostre butlletí amb els articles d’opinió i notícies més destacades del nostre diari. Apunta’t ara!
Caminando conmigo,
nieve derramada,
deseo encontrar senderos de solida esperanza.
No me confundas, blanco peregrino.
No eres sendero ni menos camino.
Es mi constancia.
Sé limpio,
cobija las montañas y
no te disfraces de nube mágica.
Eres quimera,
mis ganas.
Ilusión fotográfica.
Salto al vacío de rocas desesperadas.
Deja mi camino libre de fantasmas.
Mis pupilas ya se han vuelto muy sabias,
solo caminan entre bellas ánimas.
PUBLICITAT
PUBLICITAT